Een jonge vrouw van nog geen 30 jaar meldt zich aan de telefoon. Ze heeft vaak last van verlegenheid, ze bloost en kan niet goed uit haar woorden komen. “Kunt u mij daarvan af helpen?” vraagt zij. Nee, ik kan haar daar niet vanaf helpen en dat zou ook niet goed zijn. In de coaching gaan we aan de slag met de acceptatie van wie zij is. Daardoor verandert haar mening dat zij leidt aan een gebrek. Ze gaat haar verlegenheid zien als een onderdeel van haar persoonlijkheid, zoals ook de kleur van haar ogen daar een onderdeel van is. Door het erkennen van zowel de verlegenheid als haar verlangen om niet meer verlegen te zijn, ontstaat authenticiteit en wordt haar verlegenheid eerder charmant dan storend. Daarnaast werken we aan het versterken van vaardigheden die ze graag meer zou willen inzetten, zoals non-verbale communicatie en beter omgaan met angstige gedachten.